Parool lyrisch over Tugelawegblokken

Ronald Hooft is lyrisch over onze  (bijna) opgeleverde Tugelawegblokken. In zijn column Hooftstad in het Parool van 26 juni schrijft hij: ‘Het nieuwe ontwerp wijkt in volume niet af van de bestaande bouwenveloppe. (…) Op het eerste gezicht is er weinig verschil met wat er eerder stond. Maar van dichtbij val je van de ene verbazing in de andere. Het metselwerk is een duizelingwekkend gedetailleerde compositie, kops gemetselde rollagen, verticaal gestapelde stenen, afgewisseld met een groter formaat stenen en in ijscokleurtjes geglazuurde exemplaren. De onderzijden van de uitkragende balkons zijn beurtelings pistache-, perzik- of vanillekleurig gemetseld. Chocoladekleurige regenpijpen zitten vlak in het metselwerk en verdwijnen halverwege in een uitkragend kubusje. De brievenbussen zijn sculpturen, gehakt uit satijnzacht gezoet Belgisch natuursteen, en hebben diep terugliggende leverkleurig gepoedercoate kleppen. De kozijnen steken op hoeken uiterst subtiel buiten de rooilijn, de huisnummering is fraai blind gegraveerd in de stenen brievenbuspartijen. Alle deuren, zelfs die van de bergingen, zijn aan de buitenzijde voorzien van een zachtcrème geschilderd frame van fraai afgeronde hardhouten latten. En zo kan ik kan nog wel even doorgaan over dit ogenschijnlijk eenvoudige, maar o zo zorgvuldige, met eindeloos veel liefde, geduld en vakmanschap vormgegeven en gerealiseerde project. Bouwkunst in optima forma. Voor dit stukje heb ik de afgelopen jaren meer dan driehonderd gebouwen bekeken. Heel af en toe kom ik een project tegen dat ik zelf gemaakt had willen hebben. Dit is er daar een van.’